ششم و متوسطه اول
 
 
آگاهی انسانی، آگاهی اجتماعی  
 

 

دل من! باز مثل سابق باش


با همان شور و حال عاشق باش

 

مهر می ورز و دم غنیمت دان


عشق می باز و با دقایق باش

 

بشکند تا که کاسه ات را عشق


از میان همه تو لایق باش

 

خواستی عقل هم اگر باشی


عقل سرخ گل شقایق باش

 

شور گرداب و کشتی سنگین


نه... اگر تخته پاره قایق باش

 

بار پارو و لنگر و سکان


بفکن و دور از این علایق باش

 

هیچ باد مخالف اینجا نیست


با همه بادها موافق باش

 


برچسب‌ها: حسین منزوی, شعر معاصر ایران
 |+| نوشته شده در  دوشنبه ۱۵ دی ۱۳۹۹ساعت 10:10  توسط بهمن طالبی  | 

 

پاییز کوچک من،

 

        پاییز کهربایی تبریزی­ هاست

 

                                که با سماع باد

 

                                         تن را به پیچ و تاب جذبه

 

                         تن را به رقص می­ سپرند

 

             و برگ­ های گُر گرفته

 

که گاهی با گردباد

 

      مخروط واژگونه­ ای از رنگ­ اند

 

                              و گاه ماهیان شتابانی

 

                                                       در آب­ های باد

 

 

  پاییز کوچک من،

 

            وقت بزرگ باران­ ها

 

                           باران، جشن بزرگ آینه­ ها در شهر

 

                  باران که نطفه می­ بندد در ابر

 

حیرت درخت­ های آلبالو را می­ گیرد،

 

      و من غم بزرگ باغچه را

 

                        از شادی حقیر گلدان­ ها

 

                                                     زیباتر می­ یابم

 

 

  پاییز کوچک من،

 

                  گنجایش هزار بهار،

 

                     گنجایش هزار شکفتن دارد

 

                                        وقتی به باغچه می­ نگرم

 

                 روح عظیم «مولانا» را می ­بینم

 

که با قبای افشان

 

           و دفتر کبیرش

 

         زیر درخت­ های گلابی

 

                        قدم می­ زند

 

                               و برگ های خشک

 

                                 زیر قدم­هایش شاعر می­ شوند

 

 

وقتی به باغچه می­ نگرم

 

          «بودا» حلول می­ کند

 

                          در قامت تمام نیلوفرها

 

                                         وقتی به باغچه می­ نگرم

 

                            پاییز «نیروانا» ست

 

              پاییز نی زنی است

 

                     که سحر ساده­ ی نفسش را

 

                                                     در ذره­ های باغ

 

                                      دمیده است

 

                           و می ­زند

 

      که سرو به رقص آید

 

 

   پاییز کوچک من

 

              دنیای سازش همه رنگ­ هاست

 

                                                  با یکدیگر

 

                                           تا من نگاه شیفته­ ام را

 

            در خوش ­ترین زمینه به گردش برم

 

و از درخت­ های باغ بپرسم

 

                     خواب کدام رنگ

 

                              یا بی رنگی را می­ بینند

 

                                        در طیف عارفانه­ ی پاییز؟!

 


برچسب‌ها: حسین منزوی, شعر معاصر ایران
 |+| نوشته شده در  شنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۹ساعت 14:0  توسط بهمن طالبی  | 

 

دانلود

آهای خبردار! مستی یا هشیار؟

خوابی یا بیدار؟ خوابی یا بیدار؟

تو شب سیاه، تو شب تاریک

از چپ و از راست، از دور و نزدیک

یه نفر داره، جار می زنه، جار

آهای غمی که، مثل یه بختک

رو سینه ی من، شده ای آوار

از گلوی من دستاتو بردار

دستاتو بردار، از گلوی من

کوچه های شهر، پر ولگرده

دل پر درده

شب پر مرد و پر نامرده!

 

 آهای خبردار باغ داریم تا باغ

یکی غرق گل یکی پر خار

مرد داریم تا مرد

یکی سر کار

یکی سر بار 

آهای خبردار

یکی سر دار!

 

توی کوچه ها یه نسیم رفته، پی ولگردی

توی باغچه ها پاییز اومده، پی نامردی

توی آسمون ماهو دق می ده، درد بی دردی

پاییز اومده، پاییز اومده پی نامردی!

حسین منزوی

 


برچسب‌ها: حسین منزوی, همایون شجریان, مرد و نامرد, غمی مثل یه بختک
 |+| نوشته شده در  شنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۶ساعت 1:8  توسط بهمن طالبی  | 
  بالا