شاهدی بر اشک ها و لبخندهای مردم فرانسه

 

   طاق نصرت پاریس در میان میدان شارل دوگل شهر پاریس ساخته

شده است. ارتفاع آن 50 متر، طول آن 45 و عرضش 22 متر است.

دستور بنای این طاق نصرت بعد از پیروزی فرانسه بر روسیه و اتریش

در نبرد استرلیتز، توسط ناپلئون در سال 1806 صادر شد. عملیات

گودبرداری و پی ریزی این بنا 2 سال طول کشید. اما با شکست

ناپلئون در نبرد واترلو و برکناری و تبعیدش، ادامه ی ساخت طاق

نصرت برای مدتی متوقف شد تا اینکه بالاخره در سال 1836 تکمیل

شد.

 

 

   دوازده خیابان به این میدان منتهی می شوند که مشهورترین این

خیابان ها، شانزلیزه است. خیابان شانزلیزه و طاق نصرت پاریس

بارها شاهد اشک ها و لبخندهای مردم فرانسه بوده است. پس از

خروج آلمان ها در پایان جنگ دوم جهانی، نیروهای ارتش فرانسه در

خیابان شانزلیزه، به طرف طاق نصرت رژه رفتند. اما خود آلمان ها نیز

دو بار با تسلط بر فرانسه در این خیابان و در برابر طاق نصرت پاریس

رژه رفتند!

    وقتی که ویکتور هوگو، خالق بینوایان از دنیا رفت، پیکرش را قبل

از دفن در زیر این طاق قرار دادند تا مردم فرانسه به آن ادای احترام

کنند و سپس برای خاکسپاری منتقل شد. 

 

 

   هر ساله در تاریـخ 14 جولای در سالـگرد حملـه ی انقلابیـون به زندان

باستیل در جریان انقلاب فرانسه که روز ملی فرانسه به شمار می رود،

فرانسوی ها در جوار طاق نصرت و در امتـداد خیابـان شانزلیـزه به رژه و

شادمانی می پردازند.

 

 

   طاق پیروزی پاریس همچنین محل خاکسپاری یک سرباز گمنام کشته

شده در جنگ اول جهانی است که در سال 1920 در کنار این بنا به خاک

سپرده شده است.

   در اقدامی دیگر برای یادبود  کشته شدگان جنگ جهانی اول، مشعلی

جاویدان در سال 1923 در این بنا روشن شد که هر ساله در مراسم ویژه،

سوخت آن توسط کهنه سربازان جنگ های جهانی برای یک سال بعد

در مخزن آن ریخته می شود.

 

برچسب‌ها: طاق نصرت پاریس, شارل دوگل, کشته شدگان جنگهای جهانی, خیابان شانزلیزه