|
ششم و متوسطه اول
|
||
|
آگاهی انسانی، آگاهی اجتماعی |
باز یاران من گرفتارِ دلم
حل کنید ای چاره سازان مشکلم
با دل سودایی ام افتاده کار
نیست او را یک دم آرام و قرار
پیش از این سرخوش ز شورِ باده بود
در کنار خُم،ز پا افتاده بود
دوش بعد از مدتی آوارگی
در برم آمد به صد بیچارگی
صورتِ حالش پریشان گشته بود
پای تا سر،شمع سوزان گشته بود
گفتمش تا چند از این دیوانگی؟
با من و با خویشتن،بیگانگی
گفت بُگذر زین جدال و داوری
نیست سودای مَجانین،سرسری
من اسیر زلف یاری گشته ام
واله ی والا نگاری گشته ام
دیگر ای غافل مجو از من قرار
بر سر کویی مرا افتاده بار
گر منِ مجنون چنین شیداستم
محوِ روی زاده ی لیلاستم
آن که لعلش فیض بخشِ کوثر است
شبه پیغمبر،علیِّ اکبر است
نیست در رُتبت کسی همتای او
زیور عرش است خاکِ پایِ او
آیت والشّمس،وصف روی او
معنی والّیل،رمز موی او
قامتش چون سرو قد افراخته
بل ز رونق سرو را انداخته
رفت نزد باب و از وی آب خواست
جامِ وحدت از گرامی باب خواست
از لبِ شه آبِ وحدت نوش کرد
محو ساقی گشت و ترکِ هوش کرد
پا به چالاکی نهاد اندر صِراط
دست افشان پای کوبان از نشاط
پس به دشمن خویش را مستانه زد
بال و پر در شعله چون پروانه زد
بود در تب و تاب از سودای عشق
رفت و ساکن گشت در دریای عشق
چون شراب از جامِ وحدت درکشید
تا حریمِ وصلِ جانان پر کشید
درکشید آن باده و از دست رفت
تا به خلوتگاه دلبر،مست رفت
رونما شد از برای روی دوست
گشت جاویدان،مقیم کوی دوست
برچسب‌ها: علی اکبر علیه السلام, داستان امام حسین و یارانش, محمود شاهرخی
کاین سر پر هوس شود خاک در سـرای تـو
|