آغاز، میان، پایان

  

تو به من خندیدی

 

و نمیدانستی

 

من به چه دلهره از باغچه ی همسایه

 

سیب را دزدیدم 

 

باغبان از پی من تند دوید

 

سیب را دست تو دید

 

غضب آلوده به من کرد نگاه

 

سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک

 

و تو رفتی و هنوز،

 

سالها هست که در گوش من آرام،

 

   آرام

 

خش خش گام تو تکرار کنان،

 

می دهد آزارم 

 

و من اندیشه کنان

 

غرق این پندارم،

 

که چرا،

 

خانه ی کوچک ما

 

سیب نداشت! 

 

حمید مصدق

 

 

برچسب‌ها: حمید مصدق, شعر معاصر ایران, سیب, باغ سیب

به جاذبه ای بیندیش که پروازت دهد

 

جاذبه ی سیب، آدم را به زمین آورد

و جاذبه ی زمین، سیب را ...

فرقی نمی کند، سیب یا آدم ...

سقوط، سرنوشت دل دادن به

هر جاذبه ای غیر از خداست

به جاذبه ای بیندیش که پروازت دهد! 

برچسب‌ها: سقوط, پرواز, جاذبه, سیب