|
ششم و متوسطه اول
|
||
|
آگاهی انسانی، آگاهی اجتماعی |

درنای امید در روز 8 اسفندماه بعد از 115 روز زمستان گذرانی در
تالاب فریدونکنار به زیستگاه زادآوری خود در سیبری روسیه بازگشت.
امید که امسال در 14 آبان وارد ایران شده بود، تنها درنای بازمانده از
جمعیت غربی درناهای سفید سیبری است که برای زمستان گذرانی
به ایران می آمدند.
جمعیت غربی درناهای سفید در تمام 50 سال گذشته به جز دو
سال 88 و 94 ایران را برای زمستان گذرانی انتخاب کرده اند. دسته ی
دیگر درناهای سفید که «جمعیت مرکزی» نام داشتند، برای گذراندن
زمستان وارد هندوستان می شد که سالهاست از این دسته دیگر
درنایی دیده نشده است. دسته سوم درناها، که به جمعیت شرقی
درناهای سفید موسوم شده اند، هم به چین می روند که حدود 3000
تای آنها زمستان ها را در چین گذرانده و با نزدیک شدن بهار نیمکره ی
شمالی دوباره به زیستگاه اصلی خود در سیبری بازمی گردند.
درنای امید از مسیر روسیه، قزاقستان و آذربایجان، پس از 5000km
پرواز به ایران وارد می شود و از همین مسیر نیز دوباره به سیبری
بازمی گردد. برای درنای امید، سلامتی و طول عمر آرزو می کنیم!
روزگارت خوش باد ای پرنده ی زیبا و باوقار!

درنای امید صبح چهارشنبه 14 آبان در تالاب سرخرود فریـدونکنـار دیده
شد!
برای «امید» آرزوی سلامت و روزهای خوب در زمستان گذرانی امسال
می کنیـم و امیـدواریم میزبان شایسته ای برایش باشیم!

درنای امید صبح دوشنبه 29 مهرماه وارد تالاب فریدونکنار شد.
درنای امید آخرین بازمانده ی دسته ی غربی درناهای سیبری
است که هـر سـالــه بـرای زمستــان گـذرانی فـاصلـه ی 5,000
کیلومتری بین غرب سیبری تا ایران را می پیمودند و به سـواحل
جنـوبی دریای مازندران می آمدند.
امیدواریم که میزبان شایسته ای برای درنای امید باشیم!
*****
برای مطالعه ی داستان درناهای سیبری و مهاجرت آنها
در همین صفحه (اینجا) را کلیک کنید.

چشم انتظار درنای امیدیم، خدایا یاریش کن!
چشم انتظار درنای امید هستیم؛
خدایا از گزند حفظش کن!
امید، آخرین بازمانـده جمعیت غربی درنای سیبری،
صبح روز شنبه 4 آذرماه 96 در فریدونکنار فرود آمد.
این دهمین سال متوالی است که «امید» مهاجرت
زمستانه خود را به تنهایی انجام می دهد و وارد ایران
می شود.

دوستان عزیز سلام!
عزیزانـی که در اطـراف تـالاب «فـریـدونکنـار» زندگی
می کنند و یا در روزهای آتی قصـد بازدید از این منطقه
را دارند، اگر موفق شدند عکسی از درنای امید بگیرند،
خوشحال می شـویـم که آن را از طـریـق این وبـلاگ با
بقیه ی خوانندگان به اشتـراک بگذارند.
گر چه مـا بنـدگان پادشهیم
پادشاهان مُـلـک صبحگهیم
خبردار شدیم که درنای امیـد در تالاب فریدونکنار فرود
آمـده اسـت. خدا را شـکـر می کنـیـم که ایـن پـرنـده ی
دوست داشتنی سالم و سلامت است و باز هم مهمان
کشور ماست. از شکارچیان می خواهیم هـوای پرندگان
در خطـر را داشتـه باشنـد و از صیـد آنهـا خودداری کنند.
زمستان خوبی را برای درنای امید آرزو می کنیم.
هر سال با شروع فصل پاییز درناهای سیبری به سوی سرزمین های
گرم تـر جنوبی حرکت می کنند. بعـضـی از آنها زمستان ها را در ایـران
می گذرانند و بـا شروع فصـل بهار دوباره به سیبری باز می گردند.

درنـاهـا پـرنـدگـانـی بـزرگ و بـا وقـار هستـنـد که طـول بـدنشان حدود
صد و سی سانتی متر و فاصله ی دو بـال گشوده شان در موقع پرواز
بیش از دو متر است. آنها پرندگانی وفادارند و با جفت خود تا پایان عمر
زندگی می کنند.
زاد و ولد آنها در بهار و تابستان در سیبری صورت می گیرد و جوجه ها
در پاییز همان سال با والدین خود مهاجرت را تجربه می کنند.
زمستان گذرانی درناها در ایران و در تالاب فریدونکنار در استان مازندران
یکی از جلوه های زیبـا و حیرت انگیز آفرینش الهی است کـه مشتاقـان
طبیعت و حیات وحش، دل در گروی آن دارند. بدبختانه از دهه ی پنجاه
خورشیدی هر ساله از تعداد درنـاهـای مهاجر به فریدونکنار کاستـه شده
و از پاییز سال 1385 تنها سه درنا دیده شده که به ایران می آید. آنها یک
خانواده ی سه نفره بودند.
در همان سال پرنده ی جوجه توسط شکارچیان در آسمان هدف گلوله
قرار می گیرد. در سال بعد درنای ماده شکار می شود و از سال 1387
تنها درنای نر است که به کشورمان مهاجرت می کند. به این درنای نر،
نام «امید» داده شده است، زیرا امید دوستداران طبیعت و پرنده دوستان
به آن بسته شده است.

کاهش تـعـداد درنـاهـای مـهـاجر این گـمـان را تـقـویـت می کند که
نسل درناهـای سیبری در حال از بین رفتـن است. البته درناها به جز
شمـال ایـران به دو مـکان دیگر هم مهـاجرت می کنند:
جمعیتی از آنها به طرف هند می رفتندکه بیش از بیست سال است
که دیگر هیچ درنـای مهاجری در آن جا دیـده نشده است. جمعیت
دیـگری از درنـاهـا هـم در چین زمستان گذرانی می کنند که حدود سه
هزار تای آن هنوز وجود دارد و تعداد آنها خوشبختانه رو به فزونی است.

مسیر مهاجرت درناها
دسته ی شرقی به چین، دسته ی مرکزی به هند و دسته ی غربی به ایران می آید.
برنامه ای جهانی نیز بـا حمـایـت ایـران،چیـن،روسـیـه، قـزاقستان و
سازمان ملل برای حمایت از درناها دنبال می شود که متأسفانه چندان
موفقیت آمیز نبوده است زیرا جوجه هایی که در اسارت به دنیا می آیند
تحمل شرایط دشوار مهاجرت را ندارند و از بین می روند.
مباد که درناها را هم از دست بدهیم!
|
|