به ازای هر واحد پولی که در خارج هزینه می شود، ده برابر برای کشور
و شهروندان، منفعت و پیامد مثبت داشته باشد.
سیاست خارجی در همـان ریلـی حرکت کند که الزامـات رشد و توسعه
اقتصادی ایجاب می کند.
شهروندان به همه کشورهای همسایه بدون ویزا بتوانند سفر کنند.
حداقل 10 کشـور به عنـوان شریـک استـراتـژیک در حوزه هـای امنیتـی،
اقتصادی و سیاسی داشته باشد.
کشورهای دیگر از رشد و پیشرفت آن هراس و نگرانـی نداشتـه باشند.
محیط جهانی را با عینک فرصـت، یادگیری، زیبایی، اثرگذاری و اثرپذیری
ببیند.
نظامیان آن حداقل با نظامیان 40 کشـور دیگر تبـادل فکر، بازدیـد و حتی
مانورهای مشترک داشته باشند.
مسئولین بعد از ساعت 5 بعداز ظهر، سیاست را تعطیل کرده و زندگی
کنند.
به حساسیت های کشورها، حساس باشد تا آنها نیز حساسیت های
او را رعایت کنند.
با کشورهایی که قدرت بیشتری از او دارند، همکاری و مدارا کند.
موضوعات مهم سیاست خارجی در رسانه ها،دانشگاه ها و مؤسسات
تحقیقاتی و در صحنه ی عمومی جامعـه، توسط کارشناسان سیـاست
خارجی بحث شود.
در شریـک شـدن و تقسیـم قـدرت با همسایـگان خود، سـخاوت نشـان
دهد.
آنـچه که تحقـق آن در کوتـاه مـدت و در میـان مـدت مقـدور نیـست، جزء
اهداف ملی خود قـرار ندهد و برای آن سرمـایه گذاری مالی و سیاسی
نکند.
جهـت گیـری سیـاسـت خارجی با روح و روان و میـانگیـن گـرایش هـای
شهروندان سازگاری داشته باشند.
هر چه سریع تر از چالش های امنیتی با همسایگان خود عبور کند.
شهروندان، تفاوت بین تبلیـغ و تحلیـل دستـگاه دیپلمـاسی را تشخیص
دهند.
آمار،ارقام و احتمالات در تحلیل های سیاست خارجی به وفور مشاهده
شود.
معاونت اقتصادی و تجاری دستگاه دیپلماسی، مهم ترین معاونت باشد.
واژه های «صد در صد»، «حتما"»، «یقینا"» و «بی تردید» در تحلیلهای
سیاست خارجی استفاده نشود.
متوجه باشد هر جمله، عبارت و رفتار در صحنه ی بین المللی می تواند
پیامد داشته باشد هر چند این پیامد دهه ها بعد خود را نشان دهد.
هر اقدامی در سیاست خارجی حداقل با یک نگاه 5 ساله برای افزایش
قدرت کشور باشد.
به تصویر و حسی که دیگر کشورها از او دارند،حساسیت داشته باشد.
با نرخ رشد اقتصـادی بالا و تأمیـن امنیت اقتصادی و اجتماعی، زمینه ی
سفـر بدون ویـزا به حداقـل 50 کشور برای شهروندان خود را فراهم کند.
مثلا" گذرنامه مالزی برای ورود بدون ویزا به 166 کشور معتبر است.
نمایی که مسئولین دیپلماسی از سیـاست خارجی معـرفی می کنند،
کار آفرینان در مراودات بین المللی اقتصادی خود، احساس کنند.
هیـجان، احسـاسـات و عصبـانیـت در ادبیـات و رفتـار سیـاسـت خارجی
تعطیل باشد.
انتقادات و شکایات خود از کشورهای دیگر را متوجه افکار و سیاستهای
نادرست آنها کند و نه نمادهای ملی آنها.
مشکل کشـور دیگـر را که در حد 5 از 100 است، برای شهـرونـدان خود
90 جلوه ندهد، زیرا آنها هم مقابله به مثل خواهند کرد.
به تنـاسب افـزایش قـدرت اقتصـادی و نـظـامـی خود، با دیگـران به ویژه
همسایگان بیشتر تعامل کرده، وارد چارچوب های ائتلافی شود.
زبان و ادبیات تعاملی آن با جهان، حقوقی باشد.
تحلیل دستگاه دیپلماسی کشور از تحولات منطقه ای و بین المللـی بر
اساس واقعیت (fact) باشد.
