گیاه شناور آزولا بر روی رودخانه ها و تالاب های شمال ایران

بحران ساز شده است. آزولا یک سرخس شناور است که در

کمتر از یک هفته، مقدارش دو برابر می شود و با پوشاندن

سطح آب مانع رسیدن اکسیژن و نور به آبزیان شده و آنها را

می کشد.

   این گیاه در ایران نبود و برای اولین بار در سال 1360 برای

تقویت مزارع برنج از فیلیپین به ایران وارد شد، زیرا آزولا در

همزیستی با جلبکی به نام آنابینا، قابلیت جذب نیتروژن هوا را

به دست می آورد و متقابلا" غذای آن جلبک را تأمین می کند.

اما با بی توجهی، به تالابها و رودخانه ها راه یافت و بحران آفرین

شد. 

   علاوه بر رودخانه ها، تالاب انزلی نیز از این مسئله بری نمانده

است و به یک زمین فوتبال، مانند شده است. دیده نشدن آب

تالاب حتی در زندگی پرندگان مهاجر اختلال ایجاد کرده است.

   البته آزولا به دلیل سرعت رشدش و بالا بودن درصد پروتئینش

برای دامها، خوراکی مفید و باصرفه است و می توان با جمع

کردن آن از روی سطح آبها، هم علوفه ی ارزشمندی برای گاو

و گوسفند فراهم کرد و هم جلوی ضرر و زیان آن را برای آبزیان

گرفت.