1ـ با 51 میلیون جمعیت، اقتصاد دوازدهم جهان و 1.1 تریلیون

دلار تولید ناخالص داخلی؛

   2ـ شهروندان کره ای 2200 ساعت در سال کار می‌کنند؛

   3ـ بالای 30,000 دلار درآمد سرانه (60 دلار در سال 1960)؛

   4ـ حمایت پایدار و همه جانبه ی هیئت حاکمه از تولیدکنندگان

و شرکت‌های خصوصی؛

   5ـ بیکاری 3.2 درصد و تورم 1.3 درصد؛

   6ـ در هزینه کردن برای تحقیق و توسعه (R&D) از آمریکای

شمالی و اروپای غربی بالاتر؛

   7ـ حداقل 5 درصد رشد اقتصادی در 45 سال گذشته؛

   8ـ شروع یک فعالیت اقتصادی: در سه مرحله و 4 روز طول

می‌کشد؛

   9ـ مبارزه با فقر و تحقیر تاریخی از طریق تولید ثروت؛

   10ـ پس‌انـداز بالا و مصـرف کم به عنـوان فرهنـگ فـردی و

سازمانی؛

   11ـ اول در جهان در دولت الکترونیک؛

   12ـ هشتم در جهان در استانداردهای بهداشت؛

   13ـ کره جنوبی یک کشور توسعه یافته محسوب می‌شود؛

   14ـ نیروی کار بسیار با انگیزه، پرکار و با انضباط؛

   15ـ در صدر تولیدکنندگان: کشتی قاره‌پیما، موبایل، صفحه ی

LCD و تراشه ی حافظه؛

   16ـ اجماع فکـری و استراتـژی مشتـرک همـه ی جریـان‌هـای

سیاسی و امنیتی درون حاکمیت نسبت به کره و آینده ی آن؛

                   مقایسه ی شب کره جنوبی و کره شمالی

   17ـ رقیب «سی‌لی‌کان‌ ولی» در نوآوری و فن‌آوری؛

   18ـ رقابت جدی با محصولات ژاپنی و چینی؛

   19ـ فرهنگ عمومی: اعتماد، راستگویی، تحمل بالا، تعامل،

یادگیری و پرهیز از بدگویی؛

   20ـ نظام آموزشی فوق‌العاده کارآمد، حرفه‌ای و رقابتی؛

   21ـ نـوآوری در فن‌آوری: مهـم‌ترین بنیـان رشد و توسعـه ی

اقتصادی؛

   22ـ شایسته سالاری نهادینه شده در بنگاه‌ها و دولت؛

   23ـ ده شرکت بزرگ خصوصی، 1/4 نیروی کار را استخدام

کرده‌اند؛

   24ـ هیئت حاکمه به ندرت در رسانه‌ها حاضر می‌شود؛

   25ـ شصت و دو درصد از زنان، شاغل هستند؛

   26ـ ارتباطات گسترده ی بین‌المللی و به ویژه آسیایی؛

   27ـ یادگیـری، بهتـر شدن و تغییـر: کانـون فـرهنگ فـردی و

اجتماعی؛

   28ـ حداقل دخالت دولت در فعالیت‌های بخش خصوصی؛

   29ـ تشکل‌های مؤثر بخش خصوصی، کارگران و نویسندگان

برای اثرگذاری بر سیاست‌های دولت؛

   30ـ اولویت جایگاه و آینده ی کره جنوبی بر هر موضوع دیگری

چه در حاکمیت، چه در میان بنگاه‌ها و چه در میان شهروندان.